Αναλυτικά η συνέντευξη του Βάσκου: Κύριε Βαλβέρδε, κατακτήσατε τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα με τον Ολυμπιακό. Ποιο θεωρείτε το πιο σημαντικό και γιατί; Ποιο το πιο δύσκολο και γιατί;
«Ο πιο σημαντικός τίτλος είναι πάντα ο πρώτος που κερδίζεις. Ιδιαίτερα όταν πρέπει να επαναλάβεις την επιτυχία. Γιατί όταν ήρθα για πρώτη φορά, ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει ήδη την προηγούμενη χρονιά και το πρωτάθλημα και το Κύπελλο και είχα την υποχρέωση να οδηγήσω και πάλι την ομάδα σε νταμπλ. Ο πιο δύσκολος τίτλος πρωταθλήματος ήταν ο τελευταίος, ο φετινός. Κι αυτό γιατί κατά κάποιο τρόπο ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ δυνατός αντίπαλος στην αρχή και για ένα διάστημα ήταν πολύ δύσκολο για εμάς να τον φτάσουμε. Από εκεί και πέρα, τα δύο Κύπελλα ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Το πρώτο το κερδίσαμε στα πέναλτι, το δεύτερο το κερδίσαμε στο τελευταίο λεπτό της παράτασης, οπότε και τα δύο ήταν δύο δύσκολοι τίτλοι».
Είδαμε –κυρίως στον φετινό Ολυμπιακό- ένα ποδόσφαιρο κατοχής, ένα ποδόσφαιρο κυριαρχίας ανεξαρτήτως αντιπάλου. Αποτελεί αυτό το συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού τη βάση της ποδοσφαιρικής σας φιλοσοφίας; Μπορείτε να μας αναλύσετε αυτή τη φιλοσοφία σας;
«Κάθε ομάδα έχει το δικό της στιλ ή τουλάχιστον θέλει να έχει ένα στιλ αναγνωρίσιμο που να αρέσει στον κόσμο. Ο Ολυμπιακός πρέπει να παίζει επιθετικά, γιατί στην Ελλάδα είμαστε υποχρεωμένοι να κατακτάμε τόσο το πρωτάθλημα όσο και το Κύπελλο και όταν παίζουμε στην Ευρώπη πρέπει να διατηρούμε το ίδιο στιλ. Δεν μπορούμε να κάνουμε τεράστιες αλλαγές του τρόπου παιχνιδιού μας στην Ευρώπη. Δεν υπάρχουν μυστικά. Πρέπει να δουλεύεις σκληρά κάθε μέρα. Κι αυτό επειδή, όταν παίζεις με αυτό το επιθετικό στιλ, σου δημιουργεί την υποχρέωση να είσαι πάρα πολύ καλός και αμυντικά. Δουλέψαμε, λοιπόν πάνω στο επιθετικό στιλ, αλλά το αφομοίωσαν πολύ καλά και οι ποδοσφαιριστές. Αυτό θέλαμε από την αρχή και νομίζω πως ο κόσμος έμεινε ικανοποιημένος, γιατί η ομάδα τα πήγε καλά. Μας βοήθησε βέβαια και το γεγονός πως έχουμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές επιθετικά. Κι έχουμε και αμυντικούς πολύ γρήγορους. Κάτι που μας δίνει τη δυνατότητα να ριψοκινδυνέψουμε. Το επιθετικό στιλ του Ολυμπιακού, λοιπόν δεν οφείλεται αποκλειστικά στη δική μου φιλοσοφία, αλλά βασίζεται σε όλους. Και βέβαια διαθέτουμε καλούς παίκτες ακριβώς επειδή είμαστε μία καλή ομάδα υποχρεωμένη να νικά. Όλα είναι κύκλος»!
Φέτος ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από τo Τσάμπιονς Λιγκ. Στη συνέχεια έδειξε ότι μπορούσε να φτάσει ψηλά στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου και πάλι αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες. Με βάση τους αντιπάλους που θα είχε αν προκρινόταν, πόσο ψηλά πιστεύετε ότι θα μπορούσε να φτάσει;
«Ναι, πράγματι είναι μία απογοήτευση ο αποκλεισμός μας στο Γιουρόπα Λιγκ, κυρίως με τον τρόπο που συνέβη. Όλα έγιναν μέσα σε πέντε λεπτά. Μας συνέβη το ίδιο και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είχαμε προκριθεί στην επόμενη φάση, όμως ένα γκολ της Μαρσέιγ μας πέταξε εκτός διοργάνωσης την τελευταία στιγμή. Μετά τη Μέταλιστ, παίζαμε εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό. Δεν υπήρχε χρόνος για δυσαρέσκεια. Στο ποδόσφαιρο μπορεί να πικραθείς, αλλά σύντομα πρέπει να ξαναπαίξεις. Σχετικά με το μέχρι που θα μπορούσαμε να είχαμε φτάσει… δεν ξέρω! Μάλλον θα παίζαμε με την Σπόρτιγκ Λισαβόνας. Η αλήθεια είναι πως είχαμε φιλοδοξίες και προσδοκίες να φτάσουμε μακριά στη διοργάνωση, να είμαστε στον ημιτελικό και μετά θα βλέπαμε. Όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο!»
Έχετε θέσει τις βάσεις για να μπορέσει ο Ολυμπιακός μελλοντικά να φτάσει ακόμη ψηλότερα. Τι λείπει από τον Ολυμπιακό για να κάνει τα όνειρα των φιλάθλων του πραγματικότητα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στο μέλλον;
«Δεν θεωρώ πως εγώ έβαλα τις βάσεις. Κάθε προπονητής όταν δουλεύει κάπου κάνει κάτι, αλλά μετά έρχεται άλλος προπονητής και πρέπει να κάνει κάτι άλλο. Ο νέος προπονητής θα έχει διαφορετικές ιδέες. Όσον αφορά στο τι λείπει από τον Ολυμπιακό για να τα πάει ακόμη καλύτερα στο Τσάμπιονς Λιγκ… δύσκολο. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι μία πολύ απαιτητική διοργάνωση, περίπλοκη, ο ρυθμός των αγώνων είναι πιο γρήγορος εν συγκρίσει με οποιαδήποτε άλλη λίγκα. Το νιώθεις στην ατμόσφαιρα πόσο σημαντική είναι αυτή η διοργάνωση. Για να είσαι ανταγωνιστικός στο Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να διαθέτεις καλούς παίκτες, νοοτροπία μεγάλης ομάδας, σε άμυνα και σε επίθεση και να μην έχεις… κακή τύχη. Πολλά πράγματα»!
Χωρίς αμφιβολία σε εσάς οφείλεται το καλό κλίμα στα αποδυτήρια και η σωστή διαχείριση των προσωπικοτήτων. Πως το καταφέρνετε;
«Δεν το νομίζω (αντέδρασε ο Ερνέστο Βαλβέρδε γελώντας). Αυτό δεν οφείλεται σε μένα. Είναι κάτι που εξαρτάται από τον χαρακτήρα των παικτών. Οι παίκτες αισθάνονται καλά και έχουν δημιουργήσει μία ομάδα στην οποία όλοι συνεργάζονται. Προσπαθώ όσοι δουλεύουν μαζί μου να μένουν ευχαριστημένοι. Και επίσης προσπαθώ να είμαι δίκαιος με τους παίκτες. Υπάρχουν παίκτες που αξίζουν να παίξουν, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούν. Τα πάνε πολύ καλά στην προπόνηση… αλλά δεν βγάζουν τον καλό εαυτό τους στους αγώνες. Και τότε είναι δύσκολο. Πιστεύω πως η πίεση που ασκείται στην ομάδα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα παίζει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του καλού ή του κακού κλίματος. Πάντα θα υπάρχουν διαφωνίες μέσα σε μία ομάδα. Τα συζητάμε και τα λύνουμε. Όμως συχνά, στον Τύπο παραδείγματος χάρη, δίνεται μεγαλύτερη έκταση. Αυτό που θέλω να πω τέλος πάντως είναι πως αν νικάς, όλα θα πάνε καλά. Έτσι είναι τα πράγματα».
Αλήθεια ποιον παίκτη από το φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού θα παίρνατε μαζί σας στην επόμενη ομάδας σας; Και ποιοι θα μπορούσαν να σταθούν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν;
«Έχω μείνει ικανοποιημένος απ’ όλους. Νομίζω πως όλους θα τους έπαιρνα. Τον Τοροσίδη, τον Αβραάμ (Παπαδόπουλος), τον Χολέμπας τον «Γερμανό» (γελάει), τον Μανιάτη, τον «Φέτφα»… όλους. Κάθε ένας έχει την ποιότητά του. Φέτος βάλαμε τον Μανιάτη να παίξει σε μία θέση που δεν ήταν η συνηθισμένη του. Πάντα έπαιζε πλάγιος. Τα πήγε πολύ καλά. Είναι τόσοι αυτοί που θα έπαιρνα μαζί μου αν βέβαια δεν έμεναν εδώ. Χωρίς αμφιβολία οι Έλληνες θα μπορούσαν να σταθούν επάξια στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, όχι μόνο από τον Ολυμπιακό, αλλά και από όλες ομάδες. Δεν έχω καμία αμφιβολία».
Και ποιος από τους Ισπανούς που φέρατε εσείς, σας δικαίωσε περισσότερο;
«Είναι πολύ δύσκολο για μένα να ξεχωρίσω έναν. Δεν μπορώ να αισθάνομαι περισσότερο υπερήφανος για τον Φουστέρ π.χ. απ΄ ό,τι για τον Ορμπάιθ ή τον Μαρκάνο. Έμεινα ικανοποιημένος μαζί τους. Και οι Έλληνες τους βοήθησαν πολύ. Οι Ισπανοί που ήρθαν εδώ, είναι αυτό που λέμε παίκτες ομάδας. Παίκτες που δουλεύουν σκληρά για το σύνολο και τα δίνουν όλα στην προπόνηση. Αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο σ’ αυτούς. Κι αυτό εκτιμάται και από τους συμπαίκτες τους. Όταν μιλάς με τους Έλληνες παίκτες γι’ αυτό, τους εκτιμούν όχι μόνο για όσα κάνουν στους αγώνες, αλλά και για την προσπάθεια που καταβάλουν στις προπονήσεις».
Πολλοί πιστεύουν πως ο Μήτρογλου δεν πήρε τις ευκαιρίες που άξιζε στον Ολυμπιακό. Πως το σχολιάζετε αυτό;
«Θα έχουν δίκιο (γέλια). Κοιτάξτε, η δουλειά των προπονητών είναι να λαμβάνουν αποφάσεις. Αποφάσεις π.χ. ανάμεσα στον Μήτρογλου ή τον Μιραλάς, τον Μήτρογλου ή τον Τζιμπούρ ή τον Πάντελιτς. Πρέπει να πεις, λοιπόν, επιλέγω αυτόν ή επιλέγω τον άλλον. Πάντα υπάρχει κάποιος που δεν θα μείνει στο τέλος. Ο Μήτρογλου είναι ένας νεαρός παίκτης, για τον οποίο άλλες ομάδες ενδιαφέρθηκαν και ήθελαν να του δώσουν ευκαιρίες ν’ αγωνιστεί. Γι’ αυτό δόθηκε δανεικός, από τη στιγμή δηλαδή που υπήρχαν άλλοι προπονητές που θα τον χρησιμοποιούσαν. Ο Μήτρογλου είναι καλός παίκτης, είναι ένας μεγάλος παίκτης περιοχής. Μέσα στην περιοχή πετυχαίνει γκολ, σκοράρει με ευκολία και είναι πολύ καλός τεχνικά. Ίσως σε άλλα θα πρέπει βέβαια να βελτιωθεί. Είχε μία πολύ καλή χρονιά φέτος κι αυτό με χαροποιεί, με χαροποιεί και για τον Ολυμπιακό, γιατί είναι παίκτης του Ολυμπιακού».
Ο Ολυμπιακός είχε δύο μεγάλους προέδρους ως προσωπικότητες. Τον κύριο Κόκκαλη και τον κύριο Μαρινάκη. Ποιες οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες ανάμεσα τους στη συνεργασία σας μαζί τους;
«Οι ομοιότητες είναι ξεκάθαρες. Και οι δύο είναι Έλληνες και οι δύο είναι Ολυμπιακοί μέχρι το κόκκαλο. Είναι περισσότερο φίλαθλοι του Ολυμπιακού από οποιονδήποτε άλλο στο γήπεδο. Όσο για τις διαφορές; Ο Κόκκαλης ήταν πιο έμπειρος γιατί έμεινε επί πολλά έτη στην προεδρία του Ολυμπιακού με μεγάλη επιτυχία. Ο Μαρινάκης είναι πιο άπειρος γιατί ανέλαβε σχετικά πρόσφατα την προεδρία, διαθέτει όραμα και μεγάλη επιθυμία για επιτυχίες. Κοινό και για τους δύο η αποφασιστικότητα και η δέσμευση να δώσουν ώθηση στην ομάδα να φτάσει ακόμη πιο ψηλά. Σίγουρα μοιράζονται το ίδιο πάθος για τον Ολυμπιακό».
Στην άκρη του μυαλού σας υπάρχει το ενδεχόμενο να επιστρέψετε κάποια στιγμή;
«Δεν ξέρω αν υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψω. Τώρα δεν το σκέφτομαι. Από τη στιγμή που παίρνεις μία απόφαση και την έχεις πάρει με καθαρό μυαλό, δεν συνηθίζω να σχεδιάζω τι θα συμβεί στο μέλλον. Την πρώτη φορά που έφυγα από τον Ολυμπιακό, το 2009, σκεφτόμουν πως δεν θα επέστρεφα ποτέ. Ωστόσο, ένα χρόνο μετά ήμουν πάλι εδώ. Επιπλέον, όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα πίστευα πως θα μείνω για ένα χρόνο και τέλος. Έμεινα τρία. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο μέλλον. Πάντως, τώρα δεν το σκέφτομαι».
Που να περιμένουμε, λοιπόν να σας δούμε με την έναρξη της νέας σεζόν. Έχει ακουστεί το όνομά σας στην Ισπανία. Υπάρχει κάτι ή είναι νωρίς ακόμη;
«Δεν ξέρω ακόμη. Δεν έχω πάρει απόφαση και δεν με έχει πλησιάσει κάποια ομάδα. Μπορεί να αναλάβω μια ομάδα, μπορεί όμως και όχι. Δεν το ξέρω».
Τι προβλέπετε για τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, όπου έχουν προκριθεί δύο ισπανικές ομάδες;
«Ελπίζω να κατακτήσει τον τίτλο η Αθλέτικ (χαμογελά ο Βαλβέρδε). Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί… Η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι πολύ καλή ομάδα. Θα γίνει ένα ανοιχτό παιχνίδι. Θα δούμε τι ευκαιρίες για γκολ θα δώσει η μία ομάδα στην άλλη. Προσωπικά, θα ήθελα να νικήσει η Αθλέτικ γιατί δεν έχει κατακτήσει κάποιον τίτλο εδώ και πολλά χρόνια και θα ήταν μια μεγάλη γιορτή για την πόλη. Η πόλη του Μπιλμπάο είναι άρρηκτα δεμένη με την ομάδα. Αν τα καταφέρει θα είναι αξέχαστο. Για την Μπιλμπάο θα είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος».
Τώρα που φεύγετε τι θα θέλατε να πείτε σε όσους αφήνετε πίσω στον Ολυμπιακό; Στον πρόεδρο, στους συνεργάτες σας, στους παίκτες, στους φιλάθλους και στους αντιπάλους;
«Πρώτα απ΄ όλα αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που μου έδωσαν να έρθω εδώ. Φαίνεται πως πολλοί πιστεύουν πως ήρθα για να διδάξω και να δείξω πράγματα. Ήρθα εδώ και για να μάθω επίσης. Όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθα σε επαφή με δίδαξαν και για μένα υπήρξε μία εμπειρία που αν δεν είχα έρθει, δεν θα την είχα ζήσει. Είναι μία εμπειρία ανεκτίμητη, μια εξαιρετική εμπειρία. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Αναφέρομαι στον πρόεδρο, τους φιλάθλους, αλλά και τους αντιπάλους».
Φεύγοντας παίρνετε μαζί σας και το βραβείο του καλύτερου προπονητή…
«Αυτοί που μου έδωσαν το βραβείο φάνηκαν πολύ γενναιόδωροι απέναντί μου (γέλια). Κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και όλα τα υπόλοιπα είναι απόρροια αυτού. Είσαι καλός προπονητής γιατί κατέκτησες τίτλους. Όμως η αλήθεια είναι πως οι τίτλοι δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της δικής μου δουλειάς. Όταν η ομάδα χάνει, την ευθύνη την έχει ο προπονητής. Όταν μια ομάδα παίζει καλά ο προπονητής γίνεται αποδέκτης της αναγνώρισης. Ο προπονητής είναι η φιγούρα που ενσαρκώνει το σύνολο των εργαζομένων σε μία ομάδα. Ό,τι πετύχαμε, το πετύχαμε όλοι μαζί, οι παίκτες, η Μαρίνα (σ.σ. η Ελληνίδα μεταφράστρια του), οι άνθρωποι που με περιβάλλουν στον Ολυμπιακό, οι γιατροί, οι φυσιοθεραπευτές… Όλοι!».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου