Αναλυτικά η συνέντευξη του Χολέμπας
"Χολέβας! Χολέβας!"
Εννοούμε Χολέβας και επίσημα; Τέλειωσε η διαδικασία της ελληνοποίησης σου; Ή υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητας και χρειάζεται και άλλη υπομονή;
"Δεν μπορώ να απαντήσω ακριβώς πότε τελειώνει. Πρέπει να μιλήσω με τους υπευθύνους. Πιστεύω όμως ότι σε δύο εβδομάδες όλα θα είναι εντάξει".
Από πότε τραβάει αυτή η ιστορία;
"Μου είπε ο πατέρας μου να πάω στα Τρίκαλα, γιατί έπρεπε να γίνει εκεί η διαδικασία. Περίπου πέντε-έξι μήνες είναι..."
'Έχεις ξαναπάει στα Τρίκαλα, όπου είναι η καταγωγή σου; Ή ήταν η πρώτη φορά;
"Η πρώτη. Και είναι πάρα πολύ ωραία. Όντως μου άρεσαν. Είδα τα Τρίκαλα, την Καλαμπάκα, τα Μετέωρα. Μου άρεσε πολύ. Ο πατέρας μου είναι από ένα μικρό χωριό, τη Βασιλική".
Το Χοσέ δεν είναι ελληνικό όνομα, δεν είναι και γερμανικό πως προέκυψε;
"Είναι πολύ μεγάλη ιστορία. Ο πατέρας μου ήθελε να πάρω το όνομα του παππού μου, Θωμάς. Η μητέρα μου που είναι Γερμανοαμερικανίδα, όμως, δεν το ήθελε. Και επειδή δεν το ήθελε, με έβγαλε Χοσέ".
Ελληνικά μιλάς;
"Όχι, όχι... Έχω έναν δάσκαλο. Απλώς τώρα με το Champions League δεν είχα τον χρόνο να κάνω μαθήματα. Από την επόμενη βδομάδα θα ξεκινήσω πάλι".
Σκέφτεσαι να μείνεις στην Ελλάδα και μετά το ποδόσφαιρο;
"Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το ξέρω ακόμη".
Στην Ελλάδα πως τα περνάς; Σου αρέσει η ζωή σου;
"Δεν μπορώ να παραπονεθώ. Περνάω πολύ καλά. Ζω ωραία, καλά, είμαι ευτυχισμένος. Μου αρέσουν πολλά εδώ. Παρέα με συμπαίκτες μου δεν κάνω Συνήθως κάθομαι με τη γυναίκα μου. Φίλος μου είναι ο Λόβιν που παιζει στην Κέρκυρα. Παίζαμε μαζί στη Μόναχο 1860. Δεν μπορούμε να κάνουμε παρέα, όμως, λόγω της απόστασης. Με τον Τζιμπούρ περνάμε ώρα μαζί στις αποστολές. Κάνουμε πολύ πλάκα μαζί, αλλά εκτός δεν βλεπόμαστε συχνά".
Είναι αλήθεια ότι τρως τρεις φορές τη βδομάδα σουβλάκια;
"Τελευταία όχι. Μια φορά τη βδομάδα. Έχει έρθει η γυναίκα μου και έχω μπει σε πρόγραμμα. Όταν ήμουν μόνος μου, έτρωγα. Τώρα που είναι εδώ, μαγειρεύει εκείνη".
Υπάρχει κάτι που σε εκνευρίζει στη χώρα μας;
"Φυσικά! Θα μπορούσα να γράψω μια σελίδα για αυτά, αλλά το πρώτο είναι ότι όλοι είναι συνέχεια με τα κινητά τηλέφωνα. Μιλούν ακόμη κι όταν οδηγούν! Αν στη Γερμανία σε δουν να κάνεις κάτι τέτοιο έχεις πρόβλημα. Και βέβαια".
Παρακολουθείς τα πολιτικά; Το τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
"Λίγο το παρακολουθώ. Είναι καταστροφικό πάντως. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα καταστραφεί η Ελλάδα. Αυτοί που έχουν ξενοδοχεία δεν πληρώνουν φόρους. Κάτι τέτοιο άκουσα. Δεν βλέπω πολύ τηλεόραση και δεν ξέρω πολλά. Κάθε μέρα στη Γερμανία πάντως λένε ότι "είναι χρεοκοπημένη η Ελλάδα", "καταστροφή στην Ελλάδα" και άλλα τέτοια".
Έχεις ξεκινήσει το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός. Οι δικοί σου ήθελαν, όντως, να γίνεις ποδοσφαιριστής ή κάτι άλλο;
"Η μαμά μου ήθελε να κάνω ένα επάγγελμα και να πάρω ένα πτυχίο. Η Γερμανία είναι χωρισμένη σε πολιτείες. Η Βαυαρία, η Βεστφαλία κλπ Κάθε Σαββατοκύριακο όπου υπήρχαν αθλητικές δραστηριότητες ήμουν μέσα. Και πήγαινα παντού, οπουδήποτε. Με έβλεπαν λοιπόν διάφοροι. Κάποιος ξαφνικά, ένας προπονητής ακαδημιών από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, μίλησε στη μητέρα μου και της είπε ότι ήθελε να με πάρει μαζί του. Και η μάνα μου του είπε "όχι, ο γιος μου είναι ακόμα στο σχολείο". Αποτέλεσμα; Του έκλεισε την πόρτα. Ήμουν 13 χρονών τότε".
Εσύ με το σχολείο πως τα πήγαινες;
"Δεν ήμουν καθόλου ήσυχο παιδί. Αυτό μπορώ να σας πω!"
Δηλαδή; Κοπάνες για να παίξεις ποδόσφαιρο κτλ;
"Ναι, ναι! Και αυτό. Το έκανα αυτό. Και το βράδυ στο σπίτι υπήρχε φασαρία, γιατί έκανα συνέχεια κοπάνες".
Ήσουν δηλαδή κάπως "άγριος" μικρός. Όπως τώρα στο γήπεδο...
"Ήμουν πολύ περισσότερο άγριος όταν ήμουν παιδί. Δεν υπήρχε τίποτα για μένα. Μόνο ποδόσφαιρο!"
Και όμως, αν και αγαπούσες πολύ το ποδόσφαιρο, αναγκάστηκες να το το εγκαταλείψεις...
"Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς... Έπρεπε τότε να πάρω μια απόφαση, γιατί γεννήθηκε η κόρη μου. Δουλειά ή ποδόσφαιρο. Και επέλεξα τη δουλειά".
Ήσουν πολύ μικρός όταν συνέβη αυτό;
"Ναι, 18 χρονών".
Τι δουλειά έκανες όταν σταμάτησες το ποδόσφαιρο;
"Δούλευα σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε μικροτσίπ με βάρδιες, πρωί-βράδυ".
Και πως κατάφερες να επιστρέψεις στο ποδόσφαιρο;
"Έβλεπα στην πρώτη και δεύτερη κατηγορία τους φίλους μου που παίζαμε μπάλα μαζί από παιδιά και έλεγα ότι είμαι καλύτερος από αυτούς. Ήταν τα παιδιά από την πόλη μου. Ο ένας έπαιζε στην Άουγκσμπουργκ και ο άλλος στη Βόλφσμπουργκ. Το είχα πάντα στο μυαλό μου το ποδόσφαιρο και εκείνος που με παρακίνησε ήταν ένας θείος μου στη Γερμανία. Άρχισα να παίζω από τις μικρές κατηγορίες πάλι, τη στιγμή που οι φίλοι μου ήταν στις μεγαλύτερες. Εγώ έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή. Από το ερασιτεχνικό".
Όταν επέστρεψες στο ποδόσφαιρο, συνέχισες να δουλεύεις στο εργοστάσιο;
"Σταμάτησα να δουλεύω στην πέμπτη χρονιά μου. Γιατί εκεί κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω περισσότερη προπόνηση. Το θετικό είναι ότι με είχαν δει στη Μόναχο 1860 τη δεύτερη σεζόν και από τότε μπορούσα να ζήσω καλύτερα".
Ήταν μάθημα για σένα ότι είδες τις δύο όψεις της ζωής;
"Ναι πολύ σωστά. Νιώθω ότι είμαι πολύ τυχερός, έχοντας φτάσει ως εδώ. Και όταν τα θυμάσαι όλα αυτά που έχεις ζήσει, λες ότι τελικά τα κατάφερα".
Αυτό σε έχει κάνει τόσο εργατικό;
"Δεν θέλω να μένω στάσιμος. Πάντα θέλω να δουλεύω. Αυτό είχα πάντα στο μυαλό μου. μέσα μου το είχα κλειδώσει, θέλω και πρέπει να φτάσω ψηλά".
Επειδή έχεις κάνει παιδί και είναι μεγάλο σε ηλικία. Τι μπορεί να μάθει ένα παιδί από το ποδόσφαιρο.
"Να δουλέψει, να είναι ομαδικό, να μην σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Και φυσικά μέσα από το ποδόσφαιρο μπορεί να μάθει να αθλείται".
Στην κόρη σου αρέσει το ποδόσφαιρο;
"Για κορίτσι είναι πολύ καλή!"
Είσαι τόσο μανιακός με το ποδόσφαιρο που βλέπεις και γυναικείο;
"Ναι, βλέπω πάρα πολύ ποδόσφαιρο. Το καλοκαίρι όταν έγραψα στο facebook ότι στενοχωρήθηκα με τον αποκλεισμό της εθνικής Γυναικών έκανα πλάκα. Η γυναίκα μου είναι τρελή με το γυναικείο ποδόσφαιρο. Βλέπει πολύ την εθνική. Τώρα βλέπει και τα δικά μου παιχνίδια".
Η "Bild" δημοσίευσε ότι σκέφτεσαι να γράψεις βιβλίο.
"Κάποια στιγμή. Αν θα γίνει πραγματικότητα, δεν το ξέρω. Ο τίτλος πάντως θα είναι κάτι απλό: "η ζωή μου".
Έχεις καλό προαίσθημα; Για το πρωτάθλημα ή νομίζεις ότι μπορεί να γίνει και κάτι καλό στην Ευρώπη;
"Γενικά μπορούμε να είμαστε μέσα στους στόχους μας. Το είδαμε άλλωστε. Φάγαμε ένα χαζό γκολ με τη Μαρσέιγ, αλλά γενικά έχω αυτή την αίσθηση γιατί μπορούμε να είμαστε στους μας με τα παιχνίδια που κάναμε".
Είστε καλύτεροι σε σχέση με πέρσι;
"Δεν μπορώ να το πω αυτό ακόμα. Και πέρσι ήμασταν καλοί".
Όταν τελειώσει η χρονιά με τι θα είσαι ευχαριστημένος; Πέρσι το πήρε ο Ολυμπιακός με 13 βαθμούς διαφορά.
"Ο πρωταθλητής είναι πρωταθλητής. Αν είναι με έναν, με πέντε ή με είκοσι δεν με ενδιαφέρει καθόλου".
Ευχαριστιέσαι το ποδόσφαιρο στον Ολυμπιακό;
"Να! Είναι σούπερ ποδόσφαιρο. Μου αρέσει και μου ταιριάζει".
Ο Βαλβέρδε;
"Για μένα είναι σούπερ κόουτς. Κάνει μια καλή προπόνηση".
Ο Λίνεν σε έφερε, όμως, στην Ελλάδα.
"Είμαι ευγνώμων στον κ. Λίνεν. Πέρσι όταν ήρθα εδώ δεν με ήξερε κανείς. Ήρθα από τη δεύτερη κατηγορία από τη Γερμανία και κανείς δεν βλέπει αυτό το πρωτάθλημα. Εμένα δεν με γνώριζαν. Δεν ήμουν σαν τον Ιμπαγάσα για παράδειγμα. Αυτό ήταν σίγουρα το πρόβλημα για μένα. Δεν με ήξερε κανείς. Και είναι νορμάλ αυτή η αντίδραση κι η αντιμετώπιση προς το πρόσωπο μου".
Είναι στοίχημα να παίξεις στη Μπουντεσλίγκα;
"Είμαι σε έναν πολύ μεγάλο σύλλογο και είμαι καλά. Σε μια ομάδα που κερδίζει πρωταθλήματα και αγωνίζεται στο Champions League. Από εκεί και πέρα σίγουρα θα με βλέπουν και στη Γερμανία. Και μπορείς να πεις ότι αυτό είναι στοίχημα για το μέλλον".
Αν είχες την ευκαιρία θα πήγαινες στη Μπάγερν που είναι "εχθρός" με τη Μόναχο 1860;
"Όντως είναι σαν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Εγώ έπαιζα στη Μόναχο 1860. Αν σου κάνουν, όμως, μια τέτοια πρόταση από τη Μπάγερν και δεν πας, δεν θα είσαι... νορμάλ άνθρωπος. Εννοείται ότι θα πας".
Βασικός αντίπαλος για τον τίτλο είναι ο μόνο ο Παναθηναϊκός ή υπολογίζεις κι άλλες ομάδες;
"Όλα παίζονται. Δεν πιστεύω ότι οι άλλες ομάδες απλά υπάρχουν στο πρωτάθλημα για να υπάρχουν. Θέλουν κι αυτές να πάρουν τον τίτλο".
Ο Παναθηναϊκός έχει αποδυναμωθεί...
"Δεν το πιστεύω αυτό. Δεν πιστεύω ότι είναι αποδυναμωμένος. Δεν θα μας αφήσει καμιά ομάδα να το πάρουμε εύκολα. Δεν είναι ότι επειδή φεύγουν κάποιοι παίκτες, η ομάδα αφήνεται στην τύχη της. Θα προσπαθήσουν να μας νικήσουν. Εγώ σκέφτομαι ότι ποτέ δεν μπορείς να διαγράψεις έναν αντίπαλο".
Πέρσι είχες σκοράρει με την ΑΕΚ. Σημαίνει κάτι παραπάνω για σένα το επικείμενο ντέρμπι;
"Εγώ είμαι αμυντικός. Αυτή είναι η θέση μου. όπως καταλαβαίνεις, λοιπόν, δεν είναι τόσο εύκολα να βάζω γκολ. Πέρσι όντως σκόραρα και θα ήταν χαρά μου να το κάνω ξανά".
Ας μιλήσουμε για άμυνα. Γιατί πιστεύεις ότι η ομάδα φέτος σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια της δέχεται πιο εύκολα γκολ σε σχέση με πέρσι;
"Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Και έτσι μπαίνουν τα γκολ. Ή θα το βάλει ή δεν θα το βάλει ο επιθετικός. Και σίγουρα όλα τα γκολ δεν είναι ίδια. Είδαμε για παράδειγμα φέτος το απίστευτο γκολ που δεχτήκαμε στο ματς με την Ξάνθη".
Μετά την ΑΕΚ έχετε την Ντόρτμουντ. Έχεις παίξει ποτέ εναντίον της στη Γερμανία;
"Δεν έχω ξαναπαίξει ποτέ. Χαίρομαι μάλιστα πάρα πολύ που θα παίζω στην έδρα τους, γιατί έχω και φίλους μου εκεί. Είμαι πολύ φίλος με τον Σβεν Μπέντερ. Φοράει το Νο6 και παίζει στη θέση του Ιμπαγάσα. Μιλάμε συχνά μέσω ίντερνετ".
'Όταν έγινε η κλήρωση πίστεψες στην πρόκριση;
"Όλα παίζονται και όλα μπορούν να γίνουν στον όμιλο που βρισκόμαστε. Δεν έχει σημασία πως λένε τον αντίπαλο. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι τώρα η Άρσεναλ, όπως και η Μαρσέιγ ότι δεν πάνε καλά στο πρωτάθλημα. Αυτό που ήταν πολύ άσχημο για μας ήταν ότι παίξαμε το πρώτο μας επίσημο παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λινγκ. Είχαμε μόνο φιλικά για να προετοιμαστούμε. Και ήταν πολύ κακό για μας ότι ξαφνικά έπρεπε να παίξουμε το πρώτο μας ματς στην Ευρώπη. Ήταν πολύ άσχημο".
Μήπως στον Ολυμπιακό ταιριάζει καλύτερα το Europa League, παρά το Champions League;
"Μπορείς να το δεις και έτσι, αλλά όλοι θέλουμε να παίξουμε στο Champions League και κανένας δεν σκέφτεται ότι καλύτερα θα είναι παίξουμε στο Europa, επειδή μας ταιριάζει περισσότερο ή επειδή μπορούμε να πάμε καλύτερα εκεί. Για μένα είναι εφικτό να προκριθούμε στους "16" του Champions League. Για μένα, έτσι;"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου